Alles op z'n kop. (Carolien, 29 jaar)
In 2008 heb ik een auto ongeluk gehad in Italië. Na een operatie moest ik daar nog een aantal weken blijven, waarna ik naar een ziekenhuis in Nederland overgeplaatst kon worden. Uiteindelijk heb ik nog een paar maanden gerevalideerd en een tijdje bij mijn ouders gewoond voordat ik weer naar mijn eigen huis kon.
Het kostte me veel moeite mijn huishouden te doen en tegelijkertijd op mijn werk te integreren. Een jaar later ben ik nog een keer geopereerd, maar dit mislukte en ik was terug bij af. Opnieuw heb ik langere tijd gerevalideerd en geprobeerd terug te komen op mijn werk. Dit heeft me veel energie gekost, zowel fysiek als mentaal. Ondertussen kreeg ik te maken met de regeltjes van de verzekering, het UWV, de arbo-arts, therapeuten en artsen.
Uiteindelijk ben ik gedeeltelijk afgekeurd en ben ik op zoek naar passend werk. Mijn energie is beperkt en ik moet goed opletten wat ik op een dag doe en hier keuzes in maken. Ook merk ik, dat er gedurende mijn verblijf in het ziekenhuis en het revalidatiecentrum veel is gebeurd dat ik nog niet verwerkt heb.
Samen met Yvon ben ik nu bezig deze ervaring een plekje te geven zodat ik weer verder kan. Het helpt mij om te praten met iemand die ervaring heeft met trauma en revalidatie. Daarnaast merk ik dat ik emotioneel rustiger word door de behandelingen waardoor ik weer bewust keuzes kan gaan maken over mijn toekomst.
Yvon helpt mij met praktische zaken als ergonomische tips voor het huishouden, het erkennen van mijn grenzen waardoor ik mijn energie beter kan verdelen en het accepteren van hulpmiddelen zoals bijvoorbeeld een pot-opener, een ander hoofdkussen en het gebruik van een bureaustoel tijdens het strijken,
Langzaam krijg ik weer de regie over mijn leven en durf ik weer na te denken over een toekomst.
